Kroketten

De verpleegkundigen hebben allemaal een fiets gekregen. "Binnen 12 minuten zijn we in het ziekenhuis.” Een van de dingen die Forteo gek vindt, zijn de dubbeldeks treinen in Nederland. "Verder is me opgevallen dat groenten en fruit hier veel goedkoper zijn.” Hij zegt ook al geproefd te hebben van de Nederlandse kost. "Stroopwafels. Stamppot. En kroketten, die zijn lekker." Bij de introductie geniet het zestal van de Limburgse vlaai. Waar ze vooral aan moeten wennen? "Dat het hier zo vroeg donker is”, zegt Maedorie Dado.

Eerder werkte zij al negen jaar als verpleegkundige in Saoedi-Arabië. "k hoopte ook ooit in Nederland te werken. Die droom komt nu uit.” De 34-jarige Filipijnse heeft een dochtertje van twee, Juana Suzanne. "Ik doe dit voor haar toekomst”, klinkt het gedecideerd. Maedorie gaat hier meelopen op de kinderafdeling. "Daar kijk ik naar uit, ik werk graag met kinderen.”

Begin volgend jaar komt nog een tweede groepje Filipijnse verpleegkundigen. Het is de bedoeling dat ze maximaal vijf jaar blijven.

Onlangs heeft Zuyderland ook al 25 verpleegkundigen uit Indonesië gehaald voor verzorgingscentra en de thuiszorg in de regio Sittard-Geleen. Nederland heeft nog niet zo’n traditie met het aantrekken van zorgpersoneel uit het buitenland, terwijl het in bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk al om zo’n 15 procent gaat. Gelet op de grote tekorten zal dat hier ook "steeds meer de toekomst worden” volgens Erwin Bemelen, verpleegkundige op de spoedeisende hulp (SEH). Hij is een van de tien buddy’s die Zuyderland inzet voor het begeleiden van de Filipijnen. "We gaan er alles aan doen hen een goede kans te geven. Tegelijkertijd zullen we kritisch kijken of ze het gewenste niveau halen. Maar eerst moeten ze nu even goed aarden.”

Hoofd SEH Joeri Gilissen beaamt dat zij op den duur kunnen bijdragen aan het verlagen van de werkdruk. Maar voorlopig mogen ze nog niet zelfstandig werken. „Ze moeten eerst de Nederlandse BIG-registratie hebben. Dat duurt gemiddeld zo’n negen maanden.”

Goed Nederlands

In eigen land hadden ze al acht maanden Nederlandse les gevolgd. Met succes, zo blijkt. "Ik hoorde dat de ziekenhuizen in Nederland tot de veiligste in de wereld behoren”, zegt Andrei Burdeos (34). "Ik ben erg dankbaar voor deze kans. Hier verdien ik meer, dan kan ik goed sparen voor mijn familie.” Hij heeft ook al andere voordelen ervaren: "Je kunt hier veilig fietsen. En water drinken uit de kraan.” Hij begint op de SEH. Evenals de 33-jarige John Antonio. Het gemis van zijn gezin valt hem nog wel zwaar. "Ik heb drie kinderen. De oudste is vier en de jongste twee maanden. Bij het afscheid heb ik gehuild.” In eigen land heeft hij negen jaar op de spoedeisende hulp gewerkt. "Jullie hebben hier de beste apparatuur”, zegt hij. Antonio hoopt veel te kunnen betekenen voor de Nederlandse patiënten. Maar eerst nog die BIG-registratie. "Daar kunnen we de borst voor natmaken”, zegt hij in goed Nederlands.